Dorota Filipczyk - "Biograficzny labirynt Sylvii Plath" - tekst z "Literatury

na świecie" nr 7-8/1999

Paweł T. Felis - "Ofiara Sylvia Plath" - Gazeta Wyborcza, 19-20 czerwca 2004

Feminizm jako sprzeciw i towar - Hanna Jaxa-Roen

Sylvia Plath - Szklany klosz

  Szklany klosz

"Choroba psychiczna bohaterki, Esther Greenwood, nie zmniejsza bynajmniej ostrości jej obserwacji. Są aspekty Ameryki, które neurotyk widzi nie mniej wyraźnie niż inni ludzie... Autorka książki prezentuje je w sposób wręcz olśniewający." "The Listener"

Sylvia Plath opublikowała książkę pod pseudonimem, niepewna jej wartości, która powstała na motywach jej życia, obawiając się gniewu matki, iż zdradziła tajemnice swoje i domu. Szybko jednak i ona, i książka obrosły legendą. Samobójcza śmierć autorki sprawiła, że świat literacki stracił jeden z największych talentów dwudziestego wieku.

 Zysk i S-ka

Kate Moses  - "Przezimowanie" 

 ŚWIAT KSIĄŻKI
Rok wydania: 2004Ilość stron: 350
ISBN: 83-7391-656-3
Tytuł oryginału: WINTERING
Tłumacz: Słysz Magdalena

Powieść biograficzną o ostatnich miesiącach życia Sylvii Plath, "Przezimowanie" (Przezimowanie - nastrojowa, poetycko napisana powieść Kate Moses o ostatnich miesiącach życia amerykańskiej poetki, Sylvii Plath.

Małżeństwo pisarki z poetą Tedem Hughesem już się rozpadło, ale autorka Kate Moses robi wiele retrospekcji, pokazując toksyczność Aurelii Plath - matki Sylvii, szczęśliwe chwile małżeństwa, sukcesy literackie.


Sylvia przyjechała ze Stanów Zjednoczonych na stypendium do Anglii. W niecały rok po poznaniu Teda wyszła za niego za mąż. Mieli dwoje dzieci, Fridę i Nicka, kupili stary i zniszczony, ale piękny dom Court Green na wsi, z dala od Londynu i tam prowadzili szczęśliwe życie. Pisali na zmianę, jedno przed, drugie po południu, ale w tym okresie to Ted odnosił większe sukcesy. Hodowali pszczoły, mieli własne jabłka - Sylvia z pasją uprawiała ogród. Ich szczęście skończyło się, gdy podnajęli swoje londyńskie mieszkanie młodemu małżeństwu. Assia szybko okręciła Teda wokół palca swą egzotyczna urodą i oryginalnością. Wkrótce wyprowadził się z domu. Sylvia zamieszkała z dziećmi w Londynie, w wynajętym mieszkaniu (w któym dzieciństwo spedził Yeats). Było jej bardzo ciężko z dwójką małych, często chorych dzieci, z traumą po rozstaniu, początkowo bez telefonu i stałych dochodów. Ted czasem zajmował się dziećmi, ale nie było mowy o powrocie. Stopniowo Sylvia zaczęła odnosić sukcesy literackie, ale nieubłaganie wpadała w depresję, taką, jak w Szklanym kloszu. Uparcie odmawiała powrotu do Ameryki, obawiając się ponownego uzależnienia od matki. W końcu popełniła samobójstwo. Zamknęła dzieci w pokoju, dała im jedzenie i picie, a sama odkręciła w kuchni gaz.)

Źródło: Wilkipedia

Diane Middlebrook-Jej mąż. Ted Hughes i Sylvia Plath

Wydawnictwo Literackie, Styczeń 2006
Seria: Pary 
ISBN: 83-08-03690-2
liczba stron: 408

Jej mąż. Ted Hughes i Sylvia Plath" to opowieść o dramatycznym związku pary najwybitniejszych poetów XX wieku Sylvii Plath i Teda Hughesa. Ukazuje psychologiczne portrety obu postaci - Amerykanki, która próbuje połączyć ideał mieszczańskiego życia z twórczością poetycką, oraz niekonwencjalnego, swobodnego artysty. Dwa buntownicze charaktery, dwa światopoglądy, jedna miłość do poezji. Książka, zaliczana do kanonu literatury poświęconej postaciom Plath i Hughesa, zajęła czołowe miejsce na liście bestsellerów "Los Angeles Times".

Diane Middlebrook - brytyjska pisarka, autorka cenionych biografii ( mi. in. Anne Sexton), profesor literatury angielskiej. Autorka nie stawia sobie za cel nadrzędny szczegółowego opisu małżeństwa Plath i Hughesa, ale ukazuje nieustannie zmieniający się charakter i nastrój ich relacji i tę właśnie dynamikę i różnobarwność stara się odzwierciedlić.

Od autorki: Wiedział, że po jego śmierci historia ich małżeństwa stanie się częścią historii kultury dwudziestego wieku. Wiedział też, że w swej poezji zawarł niepowtarzalny, wyjątkowy i przejmujący obraz ich wspólnej drogi, pokazał, że nawzajem się dopełniali i choć ich małżeństwo rozpadło się, to przetrwała ich twórczość. W książce tej próbuję łączyć rozmaite wątki opowieści Teda Hughesa z legendą, którą obrosła przez lata. Odwołując się do jego pism, wędruje przez labirynt jego życia - opowiadam, jak spotyka Sylvię i wiąże się z nią, a swoim zmaganiom z tym związkiem nadaje wymiar magiczny. Ted Hughes zachował niemal całkowite milczenie na temat swego związku z Plath, mimo toczącego się latami dziennikarskiego śledztwa powstrzymywał się od komentowania tragicznych wydarzeń. Podobnie jak nigdy nie mówił o śmierci Assii Wevill, kobiety dla której porzucił Plath, która dziesięć lat później popełniła samobójstwo w ten sam sposób, co Sylvia. Na kilka miesięcy przed śmiercią - w zimie 1998 roku - Hughes opublikował " Listy urodzinowe" - poetycki zbiór, w którym opowiada o swoim związku z Plath. Po raz pierwszy mierzy się w nim z oskarżeniami tych, którzy obarczali go odpowiedzialnością za samobójstwo Plath.

Żródło: Merlin

Erica Wagner-Sylvia Plath i Ted Hughes

Wydawnictwo Literackie, Luty 2004
ISBN: 83-08-03505-1
liczba stron: 260

przełożył Tomasz Kunz

Świetna biografia Sylvii Plath i Teda Hughesa. Plath i Hughes należą do najwybitniejszych poetów XX wieku i najbardziej zmitologizowanych - przez tragizm ich związku zakończonego samobójstwem Plath. Ich życie jest nieustannym polem walki między biografami. Teksty o życiu Plath objętościowo oczywiście przerosły już jej twórczość. Obrońcy Plath oskarżają Hughesa o rozpad ich związku i doprowadzenie poetki do samobójstwa. Szczególnie zagorzałymi strażniczkami jej pamięci są feministki, które widzą w Plath ofiarę egocentrycznego męża. Jedna z poetek feministek nie wahała się nawet napisać wiersza, w którym nazwała Hughesa mordercą. Obrońcy Hughesa wskazują z kolei na dziedziczną depresję Plath i autodestrukcyjność tkwiącą w niej samej. Przedstawiciele obu obozów starają się dowieść wyższości twórczości Plath lub Hughesa. To jałowe zajęcie, bo literacka siła obojga jest potężna, choć inaczej widzą świat i wyrażają przeżycia. Plath jest zwrócona ku swemu wnętrzu i rozdarta między życiem i śmiercią. Hughes szuka dystansu do życiowych zdarzeń w jakimś kosmicznym porządku i prawach natury, jest przekonany o fatalizmie naszego losu, który musi się dopełnić niezależnie od woli człowieka. Autorce tej biografii Erice Wagner udała się rzadka rzecz. Nie podsyca sporu, lecz pokazuje, jak niejednokrotnie wspólne są źródła inspiracji Plath i Hughesa. Sylvia i Ted spotkali się w Anglii w Cambridge w 1955 r., dokąd ona przyjechała z Ameryki jako stypendystka Fulbrighta. Hughes był już absolwentem tej uczelni. On miał 25 lat, ona 23. Mieli za sobą debiuty literackie, a ona także pierwszą próbę samobójczą (w 1953 roku). Wzięli ślub w 1956 roku. Wkrótce Sylvia urodziła dwójkę dzieci. A w 1963 roku odebrała sobie życie. W czasie burzliwego związku Plath i Hughes pracowali równie intensywnie, choć jego doceniano wówczas bardziej. Po tragicznej śmierci Plath sytuacja się odwróciła. Hughesowi jako spadkobiercy jej utworów zarzuca się manipulację spuścizną Plath, a najpoważniejsza sprawa dotyczy zniszczenia dzienników z ostatnich miesięcy jej życia. Chciał oszczędzić sobie goryczy, czy ochronić dzieci? Po śmierci żony Ted Hughes konsekwentnie odmawiał publicznych wypowiedzi na temat prywatnego życia. Milczał zarówno na temat związku z Plath, jak i romansu z Assi Wevill, dla której ją porzucił (a która w 1969 roku także popełniła samobójstwo, w identyczny sposób jak Sylvia). Tym większym zaskoczeniem stała się w 1998 roku publikacja "Listów urodzinowych" Teda Hughesa. W tym poetyckim tomie kilka miesięcy przed śmiercią podjął intymny dialog z nieżyjącą żoną. Osobiste wyznanie poety pokazuje jak bardzo Plath zaważyła na jego życiu i twórczości. Nie rozwiązuje wielu zagadek, ale każe spojrzeć na doświadczenia Hughesa innym okiem. Erica Wagner obficie cytuje listy i jest tak dalece nimi zafascynowana, że narrację książki konstruuje przez ich układ i analizę. I trzeba przyznać, że stara się być sprawiedliwa wobec obojga.

Recenzja-Gazeta Wyborcza

Janet Malcolm - Milcząca kobieta (Sylvia Plath i Ted Huges)

ZYSK I S-KA

Rok wydania: 1998
Stron: 189
Tłumacz: Mira Michałowska

Kilka lat temu ukazał się polski przekład biografii Plath, pióra Janet Malcolm, „Milcząca kobieta”. To znakomita, fascynująca książka: autorka przyznaje, że zaczynając nad nią pracę, nie czuła szczególnej sympatii do Plath. Co więcej, wiedziała, że „biografia to rzecz sama w sobie niemoralna”. Malcolm odmawia włączenia się w dyskusję nad charakterem i osobowością Sylvii, co wiązałoby się z opowiedzeniem się po którejś ze stron konfliktu. Przypomina o niemożliwości dotarcia do prawdy o drugim człowieku, zwłaszcza jeśli się go nigdy osobiście nie znało, a także o niemoralnym charakterze szperania w życiorysach ludzi zmarłych, pozbawionych więc możliwości repliki.

Zamiast więc proponować czytelnikom kolejną biografię znanej postaci, Malcolm pisze książkę o pisaniu biografii. „Milcząca kobieta” to zapis jej spotkań z innymi autorkami biografii Plath, z ludźmi, którzy o Plath pisali lub z nią się zetknęli. Malcolm odtwarza obraz wielkiej politycznej gry, w którą wszyscy są uwikłani, komponuje książkę tyleż ze swoich zapisków, co z przeprowadzonych rozmów, cytatów dokumentów, listów, fragmentów z dzienników. Dwudzielny podział na wybielaczy i oczerniaczy Plath zostaje przezwyciężony poprzez zwielokrotnienie głosów, wprowadzenie sprzecznych wątków, mylnych tropów, prowadzących do zbawiennej konkluzji: nie ma jednej prawdy o Plath. Prawda o niej, podobnie jak prawda o każdym człowieku, przypomina kolorowy patchwork. Jednocześnie potwierdza się, że każda biografia jest w gruncie rzeczy książką bardziej o jej autorze niż o jej bohaterze. Malcolm jest jedną z pierwszych biografistek, które się do tego otwarcie przyznają.

Pisząc biografię Plath, przypomina nam też, że tak naprawdę wierzymy tylko powieściopisarzom, historia opowiedziana przez nich jest ostateczna i nie ma sensu poszukiwanie alternatywnych scenariuszy. Natomiast w przypadku literatury faktu nigdy do końca nie jesteśmy przekonani o rzetelności i kompletności przedstawionego obrazu. Dręczeni niepewnością, ciągle szukamy innych, dopowiadających go scenariuszy, czekamy na kolejną biografię, kolejną historię. Stąd wydanie jednej biografii prowadzi do powstania nowej, konkurencyjnej biografii, która z kolei daje asumpt do napisania następnej wersji. I tak bez końca literatura żywi literaturę.

Jerzy Jarniewicz

Poezja (wiersze drukowane w czasopismach

i wydania zbiorowe):

Akwarela przedstawiająca łąki Grantchester. Kolos. Tł. J. Rostworowski. „Życie Literackie”. – 1972, nr 20, s. 7

Amnezjak. Kobieta bezdzietna. Kontuzja. Lady łazarz. Lesbos. Maki w lipcu. 18 kwietnia. Żigolo. Tł. M. Korusiewicz. „Poezja”. – 1985, nr 7/8, s. 73-84

Baloniki. Tł. T. Truszkowska. „Magazyn Kulturalny”. – 1974, nr 2, s. 20

Bezdzietna kobieta. Tł. T. Truszkowska. „Nowa Wieś”. – 1988, nr 7, s. 14
[z notą]

Czarna wrona na deszczu. Kolos. Maki w lipcu. Nocne tańce. Skaleczenie. Wisielec. Tł. J. Leszcza. „Tematy”. – 1969, nr 29/30, s. 152-158

Do syna bez ojca. „Fantastyka”. – 1988, nr 12, s. 62

Dwa spojrzenia na prosektorium. Krawędź. Nadejście skrzynki z pszczołami. Samobójstwo przy Egg. Rock. Słowa. Totem. Tulipany. Źdźbło w oku. Tł. T. Truszkowska. „Literatura na Świecie”. – 1972, nr 2, s. 23-32 [z notą]

Dwie siostry Persefony. Tł. T. Truszkowska. „Filomata”. – 1974, nr 279, s. 456-457

Dworski ogród. Jesień żab. Lady Łazarz. Owoce we mgle. Śmierć i spółka. Wiąz (Dla Ruth Fainlight). Tł. E. Fiszer. „Literatura na Świecie”. – 1973, nr 12, s. 3-9

Dworski ogród. Nocne tańce. Pokłosie. Przybycie pudełka pszczół. Rój. Tł. T. Ross. „Tu i teraz”. – 1985, nr 12, s. 7

Dzieci. Wybór, oprac. i red. M. Janion i S. Chwin. – T. 1-2. – Gdańsk : Wydaw. Morskie, 1988 [m.in. wiersze Sylwii Plath]

Dziecko. Finisterre. Łowca królików. Palenie listów. Śpiący. Tł. T. Truszkowska. „Życie Literackie”. – 1985, nr 13, s. 9

Echa tragedii. Księżyc i cis. Maki w czerwcu. Owce we mgle. Tł. Truszkowska. „Współczesność”. – 1971, nr 26, s. 9

Edge. Tł. Iwaniuk. „Kultura” (paryska). – 1968, nr 8/9, s. 69-70 [wiersz z notą biograficzną]

Faun. Tł. T. Truszkowska. „Filomata”. – 1974, nr 277, s. 373

Godziny poranne. Jestem pionowa. Księżyc i as. Tł. K. Boczkowski. List miłosny – tł. D. Gałecka. Ostatnie słowa. Śmierć & CO – tł. E. Szafowkiewicz. „Nowy Wyraz”. – 1978, nr 4, s. 99-103

Grzyby. „Tygodnik Powszechny”. – 1975, nr 49, s. 4

Guliwer. „Kierunki”. – 1974, nr 28, s. 7

Księżyc i cis. Zwierciadło. Tł. T. Rybowski. „Twórczość”. – 1972, nr 9, s. 65-66

Lata. Lorelei. „Nurt”. – 1988, nr 1, s. 15

List miłosny. Niepokojące muzy. Operacja plastyczna. Wichrowe wzgórza. Zaklinacz węży. „Literatura”. – 1983, nr 6, s. 8-9

Maki w październiku. Tł. T. Truszkowska. „Zwierciadło”. – 1976, nr 17, s. 24

Maligna. „Przekrój”. – 1988, nr 2227, s. 8

Monachijskie manekiny. Pieśń Marii. Śmierć S-ki. Tł. T. Truszkowska. „Student”. – 1973, nr 12, s. 6-7, 13

Oddział kobiecy nad ranem. Il. M. Korusiewicz. – Katowice : Śląsk, [b.r.] 59 s. [m.in. Paralityk, Tulipany, Maki w lipcu.
Rec.: Andruszewska L. „Trybuna Robotnicza”. – 1987, nr 302, s. 3; Kawiński W.: „Tak i Nie” (Śląsk) 1987, nr 8, s. 54; Kurzawa M.: „Nowe Książki”. – 1987, nr 11/12, s. 144 -145 [z fot.]

Odmieńcy. Wybór, oprac. i red. M. Janion i Z. Majchrowski. – Gdańsk : Wydaw. Morskie, 1982. – 530 s., portr.
[zawiera materiały – plon konwersatoriów prowadzonych przez M. Janion oraz wiersze, m.in. Sylwii Plath]

Pan śmierć i spółka. Zwierciadło. Tł. T. Ross. „Kultura” (Warszawa). – 1968, nr 35, s. 9 [wiersze z notą o autorce]

Paralityk. „Magazyn Kulturalny”. – 1974, nr 2, s. 20

Poezje wybrane. Wybrała, przełożyła, wstępem i notą biogr. opatrzyła T. Truszkowska. – Wwa : LSW, 1988. – 137 s.

Poranna piosenka. Prezent urodzinowy. Tulipany. Tł. M. Korusiewicz. – „Akcent”. – 1985, nr 213, s. 56-60

Pośród narcyzów. „Kierunki”. – 1974, nr 28, s. 7

Przeprawa przez wodę. „Tygodnik Powszechny”. – 1975, nr 49, s. 4

Rzeźbiarz (dla L. Baskina). „Nurt”. – 1988, nr 1, s. 15

Trzy kobiety [fragm.] Tł. J. Rostworowski. „Radar”. – 1980, nr 3, s. 30 [z notą]

Trzy kobiety (poemat na trzy głosy). Tł. J. Rostworowski. „Dialog”. – 1975, nr 2, s. 94-102 [słuchowisko poetyckie z notą]

Wiąz dla Ruth Fainlight. Tł. E. Fiszer. „Zwierciadło”. – 1974, nr 14, s. 24

Wiersze wybrane [The colossus]. Tł. T. Truszkowska i J. Rostworowski. Wybór i posłowie T. Truszkowska. – Kraków : Wydaw. Literackie, 1975. – 188 s.
Rec.: Sędek L.: „Powściągliwość i Praca”. – 1986, nr 1, s. III; Wiśniewska E.: „Więź”. – 1989, nr 2/3, s. 214-215; Kawiński W.: „Magazyn Kulturalny”. – 1976, nr 1, s. 59-60; Nyczek T.: „Echo Krakowa”. – 1976, nr 88, s. 4; Umiński Z.: „Kierunki”. – 1976, nr 6, s. 10; Zygma Z.: „Życie Literackie”. – 1976, nr 2, s. 10

Wisielec. „Magazyn Kulturalny”. – 1974, nr 2, s. 20

Wschód księżyca. „Przekrój”. – 1988, nr 2227, s. 9 [z fotografią]

Wśród amerykańskich poetów. Wybór i przekł. T. Rybowski. – Wrocłąw : Ossolineum, 1972. – 112 s. [wiersze, m.in. Sylwii Plath]
Rec.: Nyczek T.: „Echo Krakowa”. – 1972, nr 275, s. 3; Orski M.: „Wiadomości” (Wrocłąw). – 1972, nr 50, s. 14

Wyrój. „Nurt”. – 1988, nr 1, s. 14-15

Zbieranie jeżyn. „Tygodnik Powszechny”. – 1975, nr 49, s. 4

Zimowe drzewa. „Kierunki”. – 1974, nr 28, s. 7 [z notą tłumacza]

Zimowy spacer. ”Pismo Literacko-Artystyczne”. – 1983, nr 9, s. 106

Zlot pszczół. „Odra”. – 1983, nr 3, s. 69-70

Zwierciadło. „Magazyn Kulturalny”. – 1974, nr 2, s. 20

Żona dozorcy zoo. „Fantastyka”. – 1988, nr 12, s. 62 [wiersz z notką]

Proza:

Czarodziejska szkatułka. Tł. T. Truszkowska. „Przegląd”. – 1978, nr 1724, s. 15-16

Człowiek o czerwonej twarzy. „Tygodnik Kulturalny”. – 1987, nr 17, s. 8-9; nr 18, s. 8-9

Drodzy zmarli. Tł. T. Truszkowska. „Przekrój”. – 1985, nr 2087, s. 15-16

Dzień, w którym umarł pan Prescott. Tł. T. Truszkowska. „Przekrój”. – 1985, nr 2071, s. 15-16; toż: „Życie Literackie”. – 1984, nr 44,s . 5

Inwazja śniegu. Tł. T. Truszkowska. „Przekrój”. – 1980, nr 1820, s. 15-16
[z notą o autorce]

Johnny Strach i Biblia Snów. Tł. T. Mirkowicz. „Fikcje i Fakty”. – 1988, nr 9, s. 42-47

Kamienne języki. Tł. M.J. Sujczyński. „Przekrój”. – 1985, nr 2077, s. 15-17

Ocean 1912 – W. Tł. T. Truszkowska. „Przegląd”. – 1976, nr 1616, s. 15-16

Połom S. „Gazeta Olsztyńska”. – 1975, nr 195, s. 6 [esej]

Szklany kosz. Tł. M. Michałowska. „Literatura na Świecie”. – 1973, nr 12, s. 22-175

Szklany kosz (szkic scenariusza monodramu). Oprac. R. Nakonieczny. „Ziemia Gdańska”. – 1978, nr 124, s. 42-47

Szklany kosz [The bell jar] [powieść]. Tł. I posł. M. Michałowska. – Wwa : Czytelnik, 1975. – 379 s.
Rec.: Baranowska M. „Literatura”. – 1975, nr 33, s. 10; Nyczek T. „Echo Krakowa”. – 1975, nr 152, s. 4; Zarzecki K.: „Nowe Książki”. – 1975, nr 12, s. 32-34

Upiorny Jaś i Biblia snów. Tł. T. Truszkowska. „Życie Literackie”. – 1978, nr 32, s. 10-11

Korespondencja

 

Listy do domu [ Letters home. Corespondence 1950-1963]. Tł. E. Krasińska. Przedm. M. Sprusiński. – Warszawa : Czytelnik, 1983. – 477 s.

Rec.: Lebioda D.T.: „Miesięcznik Literacki”. – 1985, nr 5, s. 131-132; Bojarska A.: „Nowe Książki”. – 1984, nr 5, s. 103-105

[Listy]. Tł. A. Kominiak-Michalska. „Przekrój”. – 1988, nr 2227, s. 8-9 [Listy do matki z lat 1955-1956 z biogramem Sylwii Plath pióra T. Truszkowskiego]


Adaptacje


Gdzie jest ojczyzna Bogów. Wg tekstów (...) i Sylwii Plath [Zielona Góra – Studencki Teatr „Styk” przy WSI – repertuar]
Rec.: Pawlicki H.: „Gazeta Lubuska”. – 1982, nr 249, s. 4

Lady Łazarz czyli opowieść o Sywii Plath”... Oprac. T. Kalińska, E. Stocka-Kalinowska [Słuchowisko radiowe, program II, 22 IX. 1986, 35 minut]

Mgliste kryształy w gorącym deszczu. Adapt. K. Pysiak. Reż. J. Kierst. Program II, 3 VII 1977, 30 minut, [Teatr Polskiego Radia]

Sylwia. Wg listów i wierszy Sylwii Plath. Scen. I reż. T. Radzikowska-Binkowska, J. Binkowski [Łódź – Teatr 77 - repertuar]
Rec. Wesołowska E.: „Odgłosy”. – 1986, nr 12, s. 9

Trzy kobiety. Tł. J. Rostworowski. Wyk. J. Polanowska. Reż. A.H. Marczewski. Program I, 7 III 1978, 52 minuty, [Teatr Małych Form – telewizja]

Trzy kobiety. Tł. J. Rostworowski. Reż. H. Kajzar. Program II, 22 III 1973, 30 minut [Teatr Polskiego Radia. Teatr Poezji]


Opracowania:


Ames L.: Sylwia Plath w „Szklanym koszu”. Tł. M. Michałowska. „Literatura na Świecie”. – 1973, nr 12, s. 10-20 [art. biograficzny]

Aniśkowicz-Świderska M.: The note poems of S. Plath. “Prace Naukowe Uniw. Śląskiego”. – 1980, nr 351, s. 7-16

[poezja S.P. jako odbicie tragicznego widzenia świata, ze streszcz. w jęz. polskim]

[Baranowska A.T.] at: Sylwia Plath, Alvares i Ted Hughes. “Twórczość”. – 1972, nr 9, s. 161-163

[Baranowska] A.T. ta: Powołanie S. Plath. „Twórczość”. – 1971, nr 11, s. 159-161
[artykuł o treści ogólnej, m.in. o autobiograficznej powieści „The Bell Jar”, wyd. pod pseudonimem Victoria Lucas w 1963 r.]

[Bugajski L.] L.B. „Życie Literackie”. – 1984, nr 18, s. 15
[notatka]

Elektorowicz L.: Motywy zachodnie. – Kraków : Wydaw. Literackie, 1973. – 434 s.
[m.in. Literatura i szczerość. Sztuka „totalitarna” i „ekstremalna”. Psychiatrzy, samobójcy i poeci (S. Plath)]

[Elektorowicz L.] L.E.: Psychiatrzy, samobójcy, poeci. „Życie Literackie”. – 1971, nr 51, s. 14
[okoliczności samobójczej śmierci S.P]

Gay Ch.W.: Three contemporary American women writers. “Lubelskie Materiały Neofilologiczne”. – 1977, t. 4, s. 49-60

[Id.]: O poezji S.P. „Akcent”. – 1985, nr 2/3, s. 52-55

Janka. „Nowa Wieś”. – 1984, nr 21, s. 17
[o Sylwii Plath]

Jentys M.: „Twórczość”. – 1984, nr 5, s. 130-133
[o życiu i twórczości]

Kietlińska G.: The mushrooms univeerse. Some neglected vistas in. S.P. poetry. “Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Filologia Angielska”. – 1984, nr 5, s. 96-105
[analiza utworu na tle innych tekstów S. Plath]

Korusiewicz M.: „Akcent”. – 1985, nr 2/3, s. 60-61
[o poezji S.P.]

„Lady Łazarz” (o S.Plath). Oprac. G. Gronczewski. Reż. H. Rozen
[audycja radiowa, program III, 22 IX 1985, 30 minut]

Lady Łazarz [o S. Plath]. Oprac. J. Ziółkowska.
[Telewizja – audycja dokumentalna – audycje o literaturze i pisarzach. Program I, 1 XI 1988, 32 minuty]

„Lady Łazarz czyli opowieść o Sylwii Plath”. Oprac. T. Kalińska, E. Stocka-Kalinowska
[audycja radiowa. Program II 22 IX 1986, 35 minut]

Poezja, która pomaga żyć. Oprac. K.K. Pysiak.
[Teatr Polskiego Radia - cykle literackie i teatralne. Program II, 25 V 1976, 30 minut]

Ringel E.: Gdy życie traci sens. Rozważania o samobójstwie. Tł. E. Kaźmierczak. – Szczecin : Glob, 1987. – 309 s.
[m.in. motyw samobójstwa w utworach S. P.]

SZKLANY KLOSZ - Telewizyjna opowieść o tragicznej biografii Sylwii Plath ilustrowana fragmentami
jej wierszy i prozy [41 min, Polska, 1996
Reżyseria: Filip Zylbert
Scenariusz: Barbara Sass-Zdort
Aktorzy: Dorota Segda, Mariusz Bonaszewski, Marta Klubowicz, Zdzisław Wardejn]*

Sexton A.: Tł. M. Michałowska. „Literatura na Świecie”. – 1973, nr 12, s. 176-181
[wspomnienia]

Skwara A.: Cień szklanego kosza, czyli kilka uwag o przestrzeni w poezji S. P. „Poezja”. – 1985, nr 7/8, s. 64-72

Sprusiński M.: Sylwia Plath czyli Lady Łazarz. „Literatura na Świecie”. – 1982, nr 7, s. 208-224
[w rocznicę śmierci S. P.]

Sprusiński M.: Zwycięzcy i pokonani. Przedm. L. Budrecki. – Wwa : Czytelnicy, 1984. – 438 s.
[życie i twórczość oraz teksty wierszy pt. „Lady Łazarz”]

Stade G.: Kobieca proza i męskie charaktery. Tł. B. Zadura. „Literatura na Świecie”. – 1988, nr 4, s. 142-148 [Literatura feministyczna, m.in. twórczość Sylwii Plath]

Truszkowska T.: „Kierunki”. – 1985, nr 1, s. 12
[obraz Sylwii Plath zawarty w jej listach z lat 1953-1963 i w dzienniku]

[Wypowiedź nt. twórczości]. „Forum”. – 1977, nr 34, s. 19

Orr P. [wywiad]. Oprac. i tł. T. Ross. „Kierunki”. – 1985, nr 1, s. 12

Zakochane w życiu – rodowód kobiecej literatury [S. Plath i in.]. Oprac. M. Bartosińska i in.
[audycja radiowa – redakcja programów kulturalnych. Program IV, 26 VI 1984, 90 minut]

Żuliński L.: Sztuka wyboru. – Warszawa : KAW, 1979. – 215 s.
[Ofelia z Massachusetts – S. Plath]


Pamięci Sylwii Plath (utwory poświęcone autorce lub inspirowane jej twórczością)


Jong Erica: Pamięci Sylwii Plath. Tł. M.J. Sujczyńska. „Literatura na Świecie”. – 1983, nr 5, s. 265-273 [wiersz]

Kamrowski Jerzy Henryk: Droga skrzypcowa. – Warszawa : AViA, 1988. – 62 s.
[wiersze, m.in. „Sylwia Plath a także kobiety”]

Kamrowski Jerzy Henryk: Sylwia Plath. „Dziennik Bałtycki”. – 1980, nr 105, s. 5 [wiersz]

Lowell Robert: Sylwia Plath. Tł. B. Taborski. „Literatura”. – 1984, nr 3, s. 4 [wiersz]

Machnik-Skwara Anita: Sylwii Plath. „Tak i Nie” (Śląsk). – 1986, nr 1, s. 8 [wiersz z notą]

Maziuk Grażyna: Próby zrozumienia Sylwii Plath. „Okolice”. – 1987, nr 6, s. 102-103, toż: „Okolice”. – 1988, nr 1, s. 121-122
[wiersz]

Rusin Stefan: Sylwia Plath. „Fakty”. – 1987, nr 7, s. 9 [wiersz]

Smurzńska Teresa: Stan cywilny wolny (Sylwii Plath). „Odra”. – 1987, nr 12, s. 61-62 [wiersz]

Stosuj Bogumiła: W prosektorium Sylwii Plath. „Głos Pomorza”. – 1985, nr 279, s. 9 [wiersz]

Strugała Wojciech Izaak: Bruliony autoportretu (pamięci Sylwii Plath). – Wrocław : Wydawnictwo Dolnośląskie, 1988. – 61 s. [wiersze]

Strugała Wojciech Izaak: Muszę dopłynąć do Attyki (pamięci Sylwii Plath). „Morze i Ziemia”. – 1988, nr 12, s. 8-9 [proza]

Strugała Wojciech Izaak: Różo naszych poetek (pamięci Sylwii Plath). „Radar”. – 1986, nr 40, s. 8 [wiersze]

Truszkowska Teresa: Błysk flesza. – Warszawa : PAX, 1983. – 54s. [wiersze, m.in. „Do Sylwii Plath”

Truszkowska Teresa: Nostalgia niedzielna : wiersze i aforyzmy. – Kraków : Wydaw. Literackie, 1979. – 53s. [m.in. wiersz „Świta Sylwii Plath”]

Truszkowska Teresa: Świat Sylwii Plath. „Literatura”. – 1978, nr 26, s. 8

Zasławski Henryk: Kiedy otwiera się w nas szczelina. – Łódź : Wydaw. Łódzkie, 1988 [wiersze, m.in. „Pamięci Sylwii Plath”]
Rec.: Pustkowski H.: „Odgłosy”. – 1988, nr 40, s. 8

Zasławski Henryk: „Pamięci Sylwii Plath” [ wiersz]. „Odgłosy”. – 1986, nr 24, s. 8; toż „Tygodnik Pilski”. – 1987, nr 27, s. 7